Over theekopje, spaghetti eten en superman

Waar ik in mijn vorige blog nog had over de plannen, kan ik nu over het resultaat vertellen.

Met een duidelijke afspraak gingen we op vakantie. We zouden één dag een snowboard huren, met één ochtend les en verder een beetje aanklooien.

Bij de skischool bleek al snel dat je voor een beginnersles bij het begin moet beginnen. Op zondag dus als iedereen begint. Dat was zaterdagmiddag, na een lange reis, wel even schakelen. Maar je hebt wat over voor je kinderen, dus regelde ik dat.

Zoonlief begon op oefenweide 1 met voorskiën. Dochter hoefde niet voor te snowboarden en haar werd gewoon uitgelegd hoe je een bord aan moet doen, hoe je in de lift stapt en wat je voorkeursvoet, zodat je weet welke voet voor moet.

Eenmaal in een klasje ingedeeld had ik het wel gezien bij mijn zoontje en keek ik nog even snel bij mijn dochter. Dat zag er verder prima uit, dus kon ik eindelijk, na een uur wachten ook even een pistetje pakken.

Helaas zijn de snowboardlessen in het Skiwelt skigebied maar een halve dag, dus rond 12 uur viste ik mijn dochter uit de klas. Onder de indruk en met enig enthousiasme vertelde ze boven haar bordje schnitzel met frietjes over het theekopje.
Ik liet haar de keuze: nog een beetje alleen aanklooien op de piste of met de groep mee weer op de ski's. Het werd het laatste. En wat bleek...ze kon echt prima meekomen met de volwassenen.
Maar ook de volwassenenen waren op de eerste dag rond 15 uur wel even klaar met skiën. Mette wisselde weer van schoenen en latten en toog naar de oefenweide met rolband.
Nieuwsgierig als ik was naar het "theekopje" ging ik toch maar even kijken. En wat zag ik daar...een dochter die op haar gemak heen en weer in een soort theekopje-houding de berg af zigzagde. Ik was toch wel trots. Het zag er gewoon goed uit.
Aan het einde van deze zondag hebben we toch de snowboardspullen weer weggebracht.

De rest van de week, en zeker de laatste dag, toen we de groep volwassenen en kinderen mixten, kon mijn dochter een nieuweling nog prima uitleggen wat zij verder in de skiles had geleerd. Spaghetti eten doe je enigszins vooroverbuigend, goed voor je houding op de ski's. En met de superman-houding weet je altijd dat je arm aan de bergkant voor je arm aan de dalkant is, zodat je met je bovenlijf wijzend naar het dal een bocht uitkomt.

Het was weer een mooie wintersport. Trots op mijn kinderen, die dat skiën toch maar voor de rest van hun leven onder de knie hebben.

En toen wilde ze opeens snowboarden

Zomaar een dag in de kerstvakantie. Als voorbereiding op de wintersport hebben we een uitje naar Snowworld in Zoetermeer. Wanneer halverwege de dag de helft van onze reisgenoten kostenloos zijn ski's voor snowboard inruilt, komt daar de vraag: "Mama, mag ik ook snowboarden?" van mijn achtjarige dochter. Het ruilen kost niets, dus ach waarom niet? Maar als ze na één uur al redelijk goed op zo'n plank van de heuvel afsuist en ze heel enthousiast is, komen de twijfels. Zal ik mijn kind op snowboardles doen, in plaats van skiën?

Mijn kinderen staan al heel lang op de ski's. De oudste was drieëneenhalf toen ze haar eerste skiles had. Bij juf Nina van de skischool Alpin. Na twee weken skiede ze de blauwe helling af in pizzapunt achter de juf aan. Het jaar erna ook twee weken les, en idem zelf toen ze 5 was. De jongste stond twee weken voor zijn 3e verjaardag voor het eerst op de ski's. Dat ging minder van harte dan bij de oudste, waarbij hij meer hing in het stoeltje naast de babyhelling dan op de helling stond. Het jaar erna ging het al veel beter, ook weer dankzij juf Nina. Ook hij eindigde zijn twee weken met een blauwe piste van de "grote berg".

Juf Nina met mijn vierjarige zoon in 2013

We hadden het goed voor elkaar. Het appartement keek uit op de babyweide, de kinderen waren van 10 tot 15 uur onder de panne. Het skigebied Skiwelt had voor ons iedere dag een andere piste en vervelen deden we ons nooit. De kinderen vonden het ook fantastisch. Veel Nederlands sprekende of Nederlandstalige skileraren. En natuurlijk de hele dag buiten. Daar wordt iedereen blij van.
Wintersport was zelfs zo belangrijk voor de vader van de kinderen en mij dat we het bij de scheiding goed hebben vastgelegd over hoe we dat zouden doen.
Vorig jaar waren ze dus met papa op pad en dit jaar met mij.

Op deze dinsdag in de kerstvakantie was ik ook zeer blij en verrast. De jongste had eindelijk ook veel lol op de helling. Een schansje hier en een schansje daar. Als zesjarige duidelijk geen last van angst. Mijn achtjarige liet ook zien dat ze al redelijk parallel kan skiën en ook nergens bang van was.

Over vier weken, aftellen!, is het zover. Vrijdags gaan we met zijn drieën rijden, in de hoop "zwarte zaterdag" enigszins voor te zijn. Juf Nina treffen we in ieder geval weer, misschien zelfs wel vaak als een van de twee bij haar wordt ingedeeld.

Ik heb mijn dochter weten te overtuigen dat ze één dag op snowboardles mag en niet een hele week. Ik heb het nog eens opgezocht, maar acht jaar lijkt een goede leeftijd te zijn om te starten met snowboarden. De beginselen van snowboarden zijn ook makkelijker om te leren dan skiën, maar als je het goed wilt kunnen, zul je lang moeten leren en lessen.
Eén dag gelukkig, want de snowboardlessen zijn halve dagen, de skilessen hele. Dus moet ik daar weer rekening mee houden. Ik zie me ook gewoon niet met mijn dochter over de hellingen heensuizen als zij op een bord staat, terwijl het skiënd al prima af gaat. Skiërs en snowboarders gaan niet heel goed samen, vind ik.
We gaan het dus zien. Kijken hoe snel ze het oppikt, hoe enthousiast ze is en hoe ik haar kan overtuigen dat ze met mama lekker gaat skiën en dat ze met boarden maar een paar jaartjes moet wachten totdat ze alleen op de piste mag.

Verzamelplaats van de skischool op de babyweide